Jest to najdłuzszy kanał mazurski na szlaku od Wegorzewa do Rucianego Nida.
Przez kanał przechodzi droga ze Starej Rudówki do Szymonki.
Kanał Szymoński jest sztucznym kanałem o długości 2360 metrów łączącym jezioro Jagodne z , poprzez jezioro Szymoneckie, jeziorem Szymon
Kanał jest częścią szlaku żeglugowego, dlatego jest na nim dość wzmożony ruch wszelkiego rodzaju śródlądowych jednostek pływających - od kajaków poczynając, a kończąc na stosunkowo dużych jednostkach Żeglugi Mazurskiej.
Głębokość 1,5 - 2m, szerokość około 25 m. Kanał na prawie całej swej długości porośnięty z jednej i drugiej strony roślinności, przez co jest osłonięty od wiatru. Brzeg wyłożony opaską betonową o szerokości około 50cm. Dno piaszczyste, częściowo pokryte opadłymi liśćmi. Lustro wody 20-50 cm poniżej betonowej opaski.
Charakterystyczne jest ukształtowanie dna: przy samym brzegu betonowa burta schodzi aż do dna, w tym miejscu grunt wynosi 50-80 cm, dalej schodzi w dół w kierunku środka kanału i osiąga największa głębokość 7-9m od brzegu, następnie jest wypłycenie na samym środku kanału, które ma długość około 4m.
W kierunku przeciwnego brzegu ukształtowanie dna jest analogiczne. Takie ukształtowanie dna spowodowane jest prawdopodobnie ciągłym ruchem jachtów, motorówek oraz innego motorowego sprzętu pływającego po kanale.
Przy kanale po stronie Starej Rudówki, w kierunku Jeziora Szymon znajdują się stanowiska artylerii niemieckiej z I wojny światowej. Tzw. węzeł obronny Szymonki
Zespół umocnień na więźle obronnym Szymonka budowanych od 1899r. do obrony mostu drogowego na kanale Szymońskim. Składał się z dwóch dzieł piechoty (Infanteriewerk), wspierającej baterii dla dział polowych 10cm oraz baterii przewożonych wieżyczek 5,3cm w zakolu kanału.
Infanteriewerk Schimonken - Dzieło piechoty Szymonka Zachód i Wschód
Dzieło piechoty - reduta o niskich wałach ziemnych z centralnym schronem pogotowia o ścianach betonowych o grubości 80cm i sklepieniu o grubości 100cm.