Poprzednia strona Ciekawostki Galeria zdjęć Noclegi Imprezy Gastronomia Społeczność

Kościół parafialny pw. Chrystusa Króla - Radzieje

dodał(a): Mazury

ostatnia aktualizacja 2011-02-06 20:22

Radzieje – wieś w położona, w powiecie węgorzewskim, Wieś lokowana była 6 września 1437 r. na 58 włókach, w tym były 4 włóki dla sołtysa i 4 na uposażenie parafii.

W przywileju lokacyjnym chłopi byli zobowiązani do szarwarków na rzecz folwarku krzyżackiego w Dobie. Sołtysem wsi był Mikołaj ze wsi Plaswik na Warmii.
W roku 1600 właścicielem karczmy w Radziejach był Jan Cholewa, a w roku 1781 Krzysztof Bużełło. Dokupił on drugą karczmę od Kozanowskiego.

Według statystyk niemieckich w parafii Radzieje w 1806 r. było 1147 Polaków i 363 Niemców. Nabożeństwa w języku polskim, obok niemieckiego odprawiano jeszcze w 1890 r.
Kościół parafialny pw. Chrystusa Króla [edytuj]
Kościół w Radziejach przed reformacją był pw. św. Mikołaja i należał do archiprezbiteratu w Reszlu. Obecnie parafia znajduje się na terenie diecezji ełckiej i należy do dekanatu węgorzewskiego.

Na miejscu pierwotnego, zruinowanego kościoła nowy kościół wybudowany został w Radziejach w roku 1673 dzięki finansowemu wsparciu Ahasvera von Lehndorffa. Przywilejem Fryderyka Wilhelma z 4 listopada 1683 Ahasver von Lehndorff uzyskał dziedziczne prawo patronackie nad kościołem w Radziejach.
Obecny kościół wybudowano w 1827 r.

Jest to budowla na planie foremnego ośmioboku (długość jednego boku 8,5 m) z ostrosłupowym dachem zakończonym latarnią. Projektantem kościoła miał być następca tronu Fryderyk Wilhelm IV. W centralnej części kościoła znajduje się naturalnej wielkości figura Chrystusa na krzyżu, wykonana z polichromowanego betonu. Z dawnego wyposażenia kościoła zachowały się dwa niderlandzkie obrazy z pierwszej połowy XVII w.: Pojmanie Chrystusa i Chrystus przed Piłatem. Z tego okresu jest również barokowy anioł chrzcielny, amorek i figury ewangelistów.

Drewniana wolno stojąca dzwonnica wybudowana w pierwszej połowie XVIII w. jest starsza od obecnego kościoła. Z trzech dzwonów ufundowanych w 1727 r. przez patrona kościoła Lehndorffa pozostał tylko jeden najmniejszy z jego herbem. Zaginione w 1945 r. dzwony zastąpiły nowe w 1972 r. Z istniejącego niegdyś kościelnego cmentarza zachowały się kamienne nagrobki żołnierzy z I wojny światowej.